การพัฒนาและการจัดการมรดกวัฒนธรรม กรณีอุตสาหกรรมเครื่องกระเบื้องที่จิ่งเต๋อเจิ้น
วีระจักร์ สุเอียนทรเมธี, ชิตวร วราศิริพงศ์, จำลอง สุวรรณชาติโครงการวิจัย
“การพัฒนาและการจัดการมรดกทางวัฒนธรรม
:กรณีอุตสาหกรรมเครื่องกระเบื้องที่จิ่งเต๋อเจิ้น (Jingdezhen)(景德镇)มณฑลเจียงซี” มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา
1)
เพื่อศึกษาแนวทางการจัดการมรดกทางวัฒนธรรมผ่านการธำรงรักษา
รูปแบบลักษณะแบบวิธีเชิงประเพณีดั้งเดิมและแบบสมัยใหม่ของเครื่องกระเบื้องจิ่งเต๋อเจิ้น
ที่สะท้อนภูมิปัญญา ศิลปะ เทคโนโลยี กระบวนการผลิต
การจัดการที่ถูกถ่ายทอดจากอดีตมาจนถึงยุคร่วมสมัย
2) เพื่อนำเสนอแบบปฏิบัติที่ดีในการจัดการมรดกทางวัฒนธรรมสำหรับแหล่งเซรามิกและเตาเผาที่สำคัญในประเทศไทย
โดยเฉพาะจังหวัดลำปางซึ่งมีเซรามิกส์เป็นสัญลักษณ์ที่เป็นสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์อันเป็นที่รู้จักกันทั่วไป ในการศึกษาครั้งนี้ได้เลือกกลุ่มเป้าหมายที่เก็บข้อมูลภาคสนามและศึกษา
คือ
1)
สถาบันหรือหน่วยงานทางด้านอนุรักษ์ เช่น พิพิธภัณฑ์
แหล่งอนุสรณ์ทางประวัติศาสตร์รวมไปถึงแหล่งภูมิทัศน์ทรัพยากรทางเซรามิกส์
2)
สถาบันการศึกษา จัดการความรู้หรือสถาบันเฉพาะทางเกี่ยวกับเครื่องกระเบื้อง
3)
สถานประกอบการอุตสาหกรรมเครื่องกระเบื้อง
4)
กลุ่มศิลปินหรือแหล่งสร้างสรรค์งานกระเบื้อง
5)
ย่านจัดการท่องเที่ยวเชิงเศรษฐกิจ ตลาดการค้าเครื่องกระเบื้อง
6)
รวมไปถึงสภาพแวดล้อมของเมืองและภูมิทัศน์ร่วมวิถีของเครื่องกระเบื้อง